Hohlov Nikolao
«La tajdo»

Aŭ pasis ĉio, pasis for

Kun paŝoj senrevenaj?

Cxu iu ŝerco de l' fatal'

Nin gvidos al revido,

Aŭ ĉio restos nura pal',

Fatamorgan' perfida?

La dubojn ŝanĝas la esper'

Malklara kaj mistika,

Kaj kreskas kredo je la ver'

De la rigardo pika.

Kaj fluas, kvazati forta vin',

Tra ĉiu kora bato:

Okuloj bluaj kisis min

Hodiaŭ sur la strato …

S e r b i n o

Kiu provis, kiu povis spiti al okuloj

Nigre-brilaj kaj similaj al cindrigaj bruloj?

Kies koro en adoro ne ekflamis arde,

Aŭ sin bridis, se ŝin vidis vole aŭ hazarde?

Provu veni, provu preni floron de la sudo

El la rita, trasentita, rondodanca ludo!

Ĉe la sino de l’ aglino nur por agloj loko –

Por la molaj kaj senvolaj – ruiniga moko …

K r o a t i n o

Via beleco estas serena, kiel somera kampa vesper',

Via gracio estas feina, vian naturon kronas sincer',

Viaj okuloj lumas varmige – el la profundo de la anim',

Viajn parolojn ombra kontraldo dolĉe vualas por la intim'.

Kiom da ĉarmo en ĉiu movo, de spontanea. virina dec'!

Kiom