Шэкспір Уільям
«Санэты»

Твой розум ясны, слава, прыгажосць,

Здароўе, род славуты старадаўні —

Усё найлепшае, ў табе што ёсць,

Перадаецца мне з замілаваннем.

Больш не кульгавы, не самотны я,

З тваіх дарункаў моц ізноў я чую,

А прамяністасць чыстая твая

Маленькай частачкай мяне сілкуе.

Чаго б табе ні пажадаў цяпер, -

Усё найлепшае ёсць у цябе!

Што можа быць для музы цікавейшым.

Калі натхнення столькі ты даеш?

Твой вобраз варты, каб пяром найлепшым

Яму у гонар быў напісан верш.

Калі сустрэнеш добрае што ў творы,

Сабе самому і падзякуй ты,

Бо толькі той, хто змалку не гаворыць,

Тваёй не будзе славіць пекнаты.

Дзесятай музай будзь, разоў у дзесяць

За тыя лепш, што любяць рыфмачы,

Каб твой паклоннік мог такое здзейсніць,

Што памагло б нябыт перамагчы.

Наступны час па праву дасць нам славу:

За працу мне, табе за ўзлёт яскравы.

Як я праслаўлю вартасці твае,

Калі адна істота мы з табою,

І пахвала для часткі аднае

Прыдацца можа самапахвальбою?