Шэкспір Уільям
«Санэты»

Сказаць не можам добра аб прыгожым.

Ні прадчуванні, ні прарочы дух,

Што адкрывае дзень наступны свету,

Не ведаюць, не скажуць, ці дайду

З табой, любоў, да вызначанай мэты.

Як месяц пройдзе праз зацьменні ўсе,

З сваіх прароцтваў Аўгур сам смяецца.

Наступны дзень зямлі ўсёй мір нясе

Пад засенню алівавага вецця.

Так і любоў мая: ў вянку надзей

У вечнасць пройдзе цераз верш сардэчны.

Смерць страшнай можа быць для тых людзей,

Якія з цемры не выходзяць вечна.

Мой горды, непакорны, шчыры верш, -

Ты дэспатаў усіх перажывеш!

Што б я ў памяці людской знайшоў

Не скарыстанае табе на хвалу?

Што новае сказаў бы пра любоў,

Каб і цябе найлепей праслаўляла?

Нічога, пэўна! Як у днях былых,

Калі мы толькі стрэліся з табою,

«Любі-мая» — гучыць з радкоў маіх

На новы лад малітваю старою.

Любоў адвечную і новую прытым

Не скрыўдзіць час і не закрые пылам, -

Лістом паперы стане ён рудым,

Каб запісы на ім свае рабіла.

Што