Шэкспір Уільям
«Санэты»

Пакуль яшчэ ты не была на свеце,

Быў росквіт і заход у кожным леце.

Любоў мая не ідалапаклонства,

А мой каханы ідалам не ёсць,

Хоць пра яго, яму пяю бясконца,

Ягоную ўслаўляю прыгажосць.

Сягоння, заўтра, ён усё прыгожы,

Ён будзе вечна ў харастве такім.

Таму і верш мой без яго не можа,

Пяе пра аднаго, жыве адным.

Краса, Прыязнасць, Цнота мне так любы,

Красу, Прыязнасць, Цноту слаўлю я.

Яны — як кола, у якім я ўсюды

І у якім уся любоў мая.

Красу, Прыязнасць, Цноту — ўсе тры сілы

Жыццё шчасліва ў ім адным злучыла.

Калі у хроніках старых часоў

Чытаю я пра рыцараў і лэдзі,

Якія зналі хараство, любоў,

Жылі, змагаліся, ўміралі недзе, -

Тады здаецца, што у спробах тых

Сказаць пра рукі, ўсмешкі вуснаў, вочы

Найлепшы кожны з песняроў старых

Намаляваць твой дзіўны вобраз хоча.

Ты — надзвычайны хараства узор.

У творах іх — твой цень адлюстраваны:

Цябе не бачыўшы, хто даў бы ў твор

Твой чараўнічы вобраз незраўнаны?

А